دیوار تی وی
فهرست
فهرست
شاید وقتی نام «شیائومی Xiaomi» به گوشت میخورد، ناخودآگاه به یاد گوشیهای میانرده خوب، لوازم خانه هوشمند یا اکوسیستم متنوع محصولات بیفتی. اما این برند بزرگ راه طولانی و پیچیدهای طی کرده تا به آن نقطه برسد.
در آوریل ۲۰۱۰، لی ژون (Lei Jun)، کارآفرینی اهل چین و یکی از نامهای شناختهشده دنیای نرمافزار و اینترنت، با چند شریک دیگر تصمیم گرفت شرکت جدیدی تأسیس کند که هدفش عرضه فناوری با کیفیت بالا اما مقرون به صرفه باشد.
اسم شیائومی Xiaomi ترکیبی از «شیائو» (به معنی برنج کوچک یا دانه ریز) و «می» (مي به معنی “من / می” یا “چیز من”) است — نمادی از مفهومی که کمپانی دنبال آن بود: فناوری جمعوجور، مفید و شخصی.
ابتدا شیائومی وارد عرصه سیستمعاملها شد: با تولید نسخهای سفارشی از اندروید تحت عنوان MIUI که ظاهر و امکانات بیشتری نسبت به اندروید خام ارائه میداد. این تصمیم باعث شد کاربران به شیائومی تعلق پیدا کنند و علاقهمند شوند که در توسعهی آن مشارکت کنند — یعنی همان چیزی که امروز به عنوان «کاربران طرفدار» شناخته میشود.
در سال ۲۰۱۱، شیائومی Xiaomi نخستین گوشی خود را عرضه کرد. در سالهای بعدی با معرفی مدلهای Mi 2، Mi 3 و Mi 4 و همزمان ایجاد خط اقتصادی ردمی (Redmi)، برند شیائومی توانست بازار موبایل را فتح کند.
یکی از نکات متمایز در شیائومی Xiaomi، مدل کسبوکار مبتنی بر اینترنت و حذف واسطهها است. شیائومی بیشتر فروش خود را به صورت آنلاین انجام میداد—بدون حضور گسترده در فروشگاههای فیزیکی — تا هزینههای توزیع را کاهش دهد و بتواند قیمتهای رقابتی ارائه دهد.
آنها از تاکتیکهای فروش فلش (Flash Sales) استفاده میکردند که در ساعات یا روزهایی محدود، تعداد کمی دستگاه عرضه میشد و کاربران باید سریع اقدام میکردند؛ این کار هم تقاضا را افزایش میداد، هم هیجان برند را نگه میداشت.
نکته دیگر: همکاری با جامعه کاربران. در فروم MIUI، کاربران میتوانستند نظرات خود را بگویند، باگها گزارش دهند و پیشنهاد دهند. این تعامل باعث میشد کاربران احساس کنند سهمی در محصول دارند و وفاداری بیشتری شکل بگیرد.
در ادامه، شیائومی اکوسیستمی گسترده ساخت: لوازم خانه هوشمند، گجتهای سلامتی، دستگاههای اینترنت اشیاء (IoT) و غیره. در واقع، بخش قابل توجهی از درآمد آیندهاش از خدمات اینترنتی، تبلیغات و اکوسیستم بود نه فقط فروش سختافزار.
طبق بررسیها، شیائومی در سالهای پس از ورود به بازار موبایل، توانست به جایگاه برتر در زمینه دستگاههای IoT مصرفی برسد و خود را به عنوان یکی از رهبران این حوزه معرفی کند.
در میانه مسیر، شیائومی Xiaomi با مشکلاتی مواجه شد. در سال ۲۰۱۶، فروش دستگاهها به شدت کاهش یافت. در بازار چین، شیائومی از جایگاه اول سقوط کرد و به پنج شرکت برتر رسید.
بخش عمده مشکل به ضعف کانالهای توزیع در مناطق دورافتاده بازمیگشت — بسیاری از مشتریان در شهرهای کوچکتر یا مناطق روستایی نمیتوانستند از فروش آنلاین بهره ببرند. رقبا مثل اوپو و ویوو از طریق شبکههای فیزیکی قویتر، جای خالی شیائومی را پر کردند.
اما شیائومی دست نکشید. ساختار شرکت را بازآرایی کرد، بخش سختافزار را جدیتر گرفت، به فروشگاههای فیزیکی محدود وارد شد و روابط خود را با تأمینکنندگان بهبود بخشید. نتیجه؟ بازگشت به مسیر رشد و توسعه دوباره در بازار جهانی.
در سال ۲۰۱۹، شیائومی Xiaomi وارد فهرست Fortune Global 500 شد.
پیشنهاد: اگر به دیدن داستان برندها علاقه دارید کلیک کنید.
شیائومی Xiaomi به سرعت به دنبال توسعه بینالمللی رفت. در بازارهایی مانند هند، اندونزی، اروپا و دیگر نقاط، فروش آنلاین و همکاری با شرکای محلی را بارها امتحان کرد.
یکی از جهشهای اخیر، معرفی سیستم عامل جدید HyperOS است که قرار است جایگزین MIUI شود و ساختار نرمافزاری یکپارچهتری برای گوشیها، دستگاههای خانه هوشمند و حتی خودرو فراهم کند.
در چشمانداز بلندمدت، شیائومی Xiaomi وارد صنعت خودروهای هوشمند شده است. لی ژون شخصاً متولی پروژه خودروی برقی شرکت شده است و سرمایهگذاریهای گستردهای برای ده سال آینده کرده است.
دیدگاهی ثبت نشده!!!